Als je het nieuws leest, tv kijkt, zul je geneigd zijn anders te denken dan de titel van deze blog. Flexondernemers buiten mensen uit en laten buitenlandse uitzendkrachten in kippenhokken wonen. Dat is natuurlijk wel waar (geweest). Maar mijn ervaring is dat de meeste deugen. Tussen kerst en nieuwjaar heb ik het boek ‘De meeste mensen deugen’ van Rutger Bregman gelezen. En ik ben er door geraakt. Niet dat ik nou zo’n pessimistisch mens ben, maar toch merk ik licht geïndoctrineerd te zijn door de media, en andere brengers van slecht nieuws.
Er blijven mij een aantal zaken bij van het boek, wellicht heb jij er ook wat aan:
- Kom uit de kast! Schaam je niet voor het goede. Toon lef. Bregman haalt een onderzoeker aan die zegt: ‘vriendelijkheid is minstens zo besmettelijk als de pest’. Doe het goede. Wie goed doet, goed ontmoet. Ook als de ander vijandelijk lijkt. Ook hier kan ik best een voorbeeld aan nemen.
- Veel oud onderzoek zet ons op het verkeerde spoor*. Veel (wetenschappelijke) onderzoeken uit het verleden zijn gebruikt om de vooringenomen mening van de onderzoeker bevestigd te krijgen. Ik denk dat dat nu minder plaatsvindt dan voorheen door de aangescherpte eisen hieromtrent.
- Positief denken werkt. Naast een Placebo effect (als we verwachten dat iets (een medicijn) werkt, werkt het vaak ook) is er ook een Nocebo effect (als we verwachten dat iets niet werkt, werkt het ook niet). En dat Nocebo effect kan wel eens groter zijn dan we willen. Bregman schrijft: ‘Wat we geloven, is wat we worden. Wat we zoeken is wat we vinden. Wat we voorspellen, is wat gebeurt’.**
- Denk niet voor een ander. ‘Wat gij niet wil dat u geschied, doe dat ook een ander niet’. Mijn studenten weten dat ik hier altijd tegen ageer. Niet omdat je geen goed moet doen, maar omdat ieder mens anders is. En dus kun je beter vragen wat de ander wenst dan het voor hem in te vullen.
- Win-win scenario’s zijn duurzamer. Het Trumpiaanse adagium dat je wint door de ander te laten verliezen is ook na de recente ontwikkelingen toch echt achterhaald. Zijn win-verlies scenario is veel vaker een verlies-verlies scenario. Ook in een aan- of verkoopsituatie streef ik naar twee tevreden partijen. Natuurlijk moet je stevig onderhandelen, maar geen knollen voor citroenen verkopen. Je geluk baseren op andermans verlies is niet goed, is niet duurzaam.
- Temper je empathie. Een eye-opener voor mij. Het werkt beter om compassie te tonen, dat kost minder energie en levert meer op. Het meevoelen in problemen van een ander levert niets op als het niet tot actie leidt. Empathie kost vaak energie, compassie levert energie op.
- Probeer de ander te begrijpen. Ook als je geen begrip hebt. Die vind ik nog niet zo makkelijk. Ook Covey heeft hier een leefregel voor bedacht; eerst begrijpen en dan begrepen worden. De nuance die Bregman aanbrengt is dat je gedrag van een ander wel moet leren te begrijpen, maar dat je er geen begrip voor hoeft op te brengen.
Ook ik ben of word wel eens teleurgesteld in mensen. En dus ook in flexondernemers. Dat raakt me meer dan ik wil. En als je het nieuws kijkt lijkt het of de meeste mensen niet deugen. Besef dan dat nieuws pas nieuws wordt als het (negatief) afwijkt van het normale.
Ik ben drie jaar geleden gestopt met het kijken naar het nieuws, heb De Gelderlander de deur uitgedaan (te veel sensatie) en dat bevalt me uitstekend. Ik focus me meer op achtergrond berichten en daarin is het NRC een goede partner voor me.
Ik wens iedereen het beste in mensen te zien. De meeste mensen deugen!
Michel Matthijsse
Makelaar in Flex- en HRM bedrijven.
*Ik heb de neiging om bij management theorieën de bron te gaan lezen. Vaak valt het me op dat de uitkomsten door de jaren heen verdraait zijn en niet meer zo goed aansluiten bij de oorspronkelijke theorie.
**Twee jaar geleden heb ik in de vakantie het boek ‘The Secret’ van Rhonda Byrne gelezen. Het gedachtengoed sprak mij aan. De verpakking daarvan minder. Met de onderbouwing van Bregman erbij landt het nu beter. Al geeft Bregman toe dat er relatief weinig onderzoek is gedaan naar het Nocebo effect.
